Rosie’s Son

Lorenz (40) is een succesvol schrijver die in Berlijn woont. De laatste tijd gaat het wat minder lekker want er komt geen boek meer uit zijn handen en een leuke vaste relatie wil ook maar niet lukken. Na een onverwachts telefoontje van zijn zus in Zwitserland vertrekt hij halsoverkop naar zijn geboortestadje Altstätten. Zijn moeder Rosie heeft een beroerte gehad en heeft permanente hulp nodig. Niet zo eenvoudig want ze heeft geen enkele zin in een verzorgingshuis te wonen en ze staat erop weer naar huis te gaan. Lorenz besluit te blijven, wellicht ook goed om weer te schrijven. Maar met zo’n eigenzinnige moeder als Rosie en je eigen midlife crisis, vergeet je bijna dat een nieuwe liefde gewoon om de hoek kan wonen!

Korte synopsis
Lorenz is een succesvol schrijver die in Berlijn woont, alleen de laatste tijd komt er geen boek meer uit zijn handen. Na een telefoontje van zijn zus in Zwitserland vertrekt hij naar zijn geboortestadje. Zijn moeder Rosie heeft een beroerte gehad en heeft hulp nodig. Niet eenvoudig want ze wil niet in een verzorgingshuis en staat erop thuis te wonen. Lorenz besluit te blijven, wellicht ook goed om weer te schrijven. Maar met zo’n eigenzinnige moeder als Rosie en je eigen midlife crisis, vergeet je bijna dat een nieuwe liefde gewoon om de hoek kan wonen!

Een hartverwarmende en oprechte film over zorg en liefde!

Achtergrond
Rosie is de vijfde bioscoopfilm van de Zwitser Marcel Gisler (1960) die sinds 1981 in Berlijn woont. Voor zijn nieuwste film “ROSIE’S SON” heeft hij uitsluitend met Zwitserse toneelacteurs en actrices gewerkt die al lang op zijn verlanglijstje stonden: Sibylle Brunner (75) tot onlangs verbonden aan het Staatstheater Hannover, Fabian Krüger (42) sinds 2009 werkzaam bij het Burgtheater Wien en Judith Hofman (46) vanaf 2009 bij het Deutschen Theater Berlin. Over ROSIE’S SON zegt Gisler: “Voor de eerste keer heb ik mij gebaseerd op mijn eigen familie – een kleine familie met twee kinderen, een dochter, een zoon, de vader een prof bokser en vroeg gestorven en de moeder een beetje vereenzaamt. In deze autobiografische context heb ik mij vrijelijk bewogen omdat ik niet alles waarheidsgetrouw wilde navertellen. Alleen de Rosie figuur is zo authentiek mogelijk uitgebeeld; ze is nagenoeg naar het voorbeeld van mijn moeder, die overigens 10 jaar geleden is overleden. De film is ook een hommage aan haar!

De film is bekroond met diverse prijzen waaronder de Swiss Film Prize voor Beste Actrice 2013 voor Sybille Brunner. De film was tevens genomineerd voor o.a. Beste Film, Beste Acteur en Beste Script.