Taxi zum Klo

Klassieke gayfilm uit 1980 over Frank , een leraar in West-Berlijn. De leerlingen mogen hem graag. Tijdens een kegelavond weet een collega te vertellen dat Frank veel heren bij zich thuis ontvangt. Inderdaad neemt Frank gretig deel aan de gay-scene, waarbij hij zijn contacten opdoet in homotenten, openbare toiletten en sekssauna’s. Op een avond ontmoet hij Bernd die in alles de tegenpool is van Frank, toch trekt hij bij hem in. Bernd moet niets hebben van de onrustige stad en zou het liefst op het platteland wonen. Frank krijgt het benauwd van de gezelligheid waarmee Bernd hem aan huis probeert te binden. Hij moet en zal de hort op..

Korte synopsis
Klassieke gayfilm uit 1980 over Frank, een leraar in West-Berlijn die zich na werktijd uitleeft in anonieme homoseks. Op een dag ontmoet hij Bernd, in alles zijn tegendeel. Toch gaan de twee samenwonen. Maar hoe Bernd ook probeert het thuis gezellig te maken, Frank moet toch altijd weer de hort op. De film werd bekend door zijn onverbloemde beelden van Franks seksleven, maar valt evenzeer op door de humor en eerlijkheid.

Oneliner
Gay klassieker over het wilde nachtleven van een ‘schwule’ leraar in het West-Berlijn van 1980. Zelfs als hij een lieve vaste vriend heeft gevonden, kan hij zijn escapades niet opgeven.

Achtergrond
De film is opnieuw gemastered en gedigitaliseerd. Het is alweer veertig jaar geleden dat ‘Taxi zum Klo’ voor een appel en een ei werd gemaakt. Schrijver/regisseur/hoofdrolspeler Frank Ripploh gaf de kijker een niets verhullend inkijkje in zijn eigen leven. (Tegenspeler Bernd Broaderup was ook in werkelijkheid zijn levenspartner). Het was de zorgeloze pre-aidstijd, waarin er in West-Berlijn een levendige gayscene bestond. De film is vooral beroemd geworden door de onverbloemde seks die erin getoond wordt, maar bij het zien anno 2019 vallen vooral ook de humor op en enkele momenten van tederheid. Ripploh zelf vond zijn film, ondanks alle ‘Witz’, ook een droevige kant hebben. Hij wilde de onmogelijkheid van een bestendige relatie tonen door twee extreme doodlopende straten te schetsen: het burgerlijke huisje-boompje-beestje of het zich uitleven in pseudo-vrije seks, waarbij drugs kunnen helpen grenzen te laten vervagen, maar ze niet kunnen opheffen.