Unconditional

De 17-jarige tweeling Kristen en Owen woont samen met hun zieke moeder in een buitenwijk van een Noord-Engelse stad. Het is een warm gezin maar toch willen de twee wat anders dan continu te zorgen voor hun moeder en verlangen ze naar een eigen minder saai leven. Dan komt Liam op bezoek om over een financiele lening te praten. Hij is sterk, charmant, ziet er goed uit en is een echte man van de wereld. Kirsten valt gelijk voor hem en begint te dromen over een leven met hem los van haar familie. Maar Liam nodigt haar broer Owen uit voor een drankje. Langzaam valt ook Owen als een blok voor hem en is zeer gevleid met zijn aandacht en geeft toe aan zijn eigen gevoelens. En dan komt de diepere achtergrond van Liam’s obsessie langzaam naar boven. Hij biedt zijn onvoorwaardelijke liefde aan, onder één voorwaarde…..

Korte synopsis
Psycho-drama over een tweeling die valt voor een charismatische man die liefde biedt onder één voorwaarde…

Achtergrond
Regisseur Bryn Higgins groeide op in West London. Na de Royal College of Art is hij bij de BBC in dienst getreden voor het maken van documentaires. Hij vertrok daar om drama’s te schrijven en is ook altijd een filmmaker gebleven met een voorkeur voor creatieve projecten met een klein team. Bryn is BAFTA genomineerd en heeft inmiddels vele documentaires gemaakt voor Britse, Amerikaanse en Europese TV zenders. Zijn laatste serie voor BBC One is genomineerd voor Best Drama serie en is ook geselecteerd voor een BAFTA. UNCONDITIONAL is de eerste speelfilm die hij heeft gemaakt.

Over UNCONDITIONAL zegt hij het volgende “Ik ben opgegroeid in een saaie Londonse straat vlakbij de rivier. Vol met geheimen achter de zwarte voordeuren. Ik voel mij aangetrokken tot de verhalen van gewone mensen die van binnen bruisen van leven hoe dit hun ook in problemen kan brengen. Joe’s goede script is zo werkelijk. Mijn ideaal was altijd een film te maken die geregiseerd wordt door de emoties van de karakters. UNCONDITIONAL komt daar heel dichtbij. De tweeling en Liam nemen ons mee op een woeste rit. Ik wilde de film zo rauw en opzienbarend mogelijk maken, met een mooie cinematografie en een dosis humor”