Menu
De 18-jarige Pablo is student aan een dansacademie en woont met zijn vader Juan (Sergio Hernandez, “Gloria”) in een arbeidersbuurt in Santiago. Zijn vader maakt lange dagen bij een mannequinfabriek en dat komt Pablo wel goed uit, want dan kan hij lekker zijn gang gaan. Hij houdt ervan zich te kleden in drag en komt graag in de gay clubs. Hij is verliefd op zijn jeugdvriend Felix, maar deze durft er niet voor uit te komen. In de buurt wordt Pablo vaak geplaagd en op een avond wordt hij nagezeten door twee bekenden en wordt mishandeld en belandt in het ziekenhuis. Zijn vader is diep geschokt en komt erachter dat de verzekering nauwelijks iets vergoedt. Juan wilde net investeren in de fabriek en moet nu de medische kosten betalen. Hij staat er alleen voor en merkt dat de maatschappij ook voor hem wreed is. Hij maakt een wanhopige keuze want hij wil dat er goed voor zijn zoon wordt gezorgd..
Korte synopsis
De 18-jarige Pablo is student aan een dansacademie en woont met zijn vader Juan in een arbeidersbuurt in Santiago. Pablo houdt ervan zich te kleden in drag en komt graag in de gay clubs. In de buurt wordt Pablo vaak geplaagd en op een avond wordt hij nagezeten door twee bekenden..
Oneliner
Een vader maakt een wanhopige keuze als zijn homo zoon slachtoffer wordt van mishandeling.
Achtergrond
Statement van de regisseur: “About three years ago, a 20-year-old boy was murdered in Santiago because he was gay. He was tortured for hours: his legs broken, a swastika carved on his stomach using shattered bottles, a piece of his ear torn out. By coincidence, that young boy was a fan of my work as a musician and I knew who he was because we’d spoken a couple of times. I met his family and they urged me to continue “speaking on behalf of boys like him”, not usually represented in the media or even art: in short, a gay and poor kid.
This story however shifts its focus onto the father of the boy. This is my way of saying: it was not one boy, it’s many boys and girls, and women and men. And the life we should examine more carefully is not the boys’, it’s the rest of us. We who allow this to repeat over and over.”
